فلوئوروسکوپی (به انگلیسی: Fluoroscopy) یک روش تصویربرداریست که در علوم تشخیصی و فیزیک پزشکی کاربرد فراوانی دارد.

یک فلوئوروسکوپ متشکل از یک مولد اشعه ایکس با جریان مولد بین ۱ تا ۵ میلی آمپر است که پرتوهای آن بتوسط نوعی گیرنده بنام دستگاه تقویت تصویر (Image Intensifier) دریافت و تقویت می‌شود. این دستگاه پرتوهای ایکس عبوری از درون بدن بیمار را بصورت زنده (real-time) آشکارسازی می‌کند و سپس سیگنال‌های دریافت شده بتوسط یک سیستم تلویزیونی مدار بسته مشاهده و ضبط می‌گردند.

تکنیکهای فلوئوروسکوپی هنگامی مفید هستند که لازمست حرکتی مانند جابجایی مواد در مجرای گوارشی پس از بلعیدن مواد کنتراست زا (مثل باریم) مطالعه شود. در این روش به جای فیلم از صفحات شیشه ای فلورسانس قابل رؤیت استفاده میشود که باعث مرئی کردن تصویر در هنگام تشعشع رادیوگرافی میشود. در فلوئوروسکوپهای قدیمی رادیولوژیست تصویر فلورسانس تولید شده را در روی یک صفحه در طرف مقابل لامپ اشعه ایکس مشاهده مینمود. برای این کار، استفاده از یک اتاق تاریک و تطابق دید رادیولوژیست با تاریکی ضروری بود، زیرا روشنایی تصویر جهت رؤیت آن در روز کفایت نمیکرد. در فلوئوروسکوپهای مدرن، از لامپ تقویت کننده تصویر استفاده میشود. در تقویت کننده های تصویر، صفحه ورودی لامپ، ابتدا اشعه ایکس را تبدیل به نور مرئی و سپس بلافاصله توسط لایه فتوکاتد تبدیل به الکترون میکند. یک جریان الکترونی میتواند توسط اختلاف پتانسیل ایجاد شده در دو سر لامپ به سمت صفحه خروجی شتاب گیرد. صفحه خروجی نیز از جنس فلوئورسانس است تا تصویر نورانی شدیدی را ایجاد کند.بدلیل توالی پرتوهای ایکس و خطرات احتمالی توام با آن در فلوروسکپی از دوزهای پایین استفاده می‌شود که در نتیجه منجر به بروز نوفه (quantum mottle) نسبتاً زیادی می‌شود.

j.s

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: