مزیت عمده این روش تصویربرداری، گرفتن تصویر از عملکرد(function) و فیزیولوژی می باشد.در این روش ابتدا ماده پرتودارو، بوسیله تزریق یا تنفس وارد بدن می شود. بعد از مدت زمان کمی که بر حسب نوع پرتو داروی استفاده شده، متفاوت می باشد، پرتوداروی استفاده شده،در عضو هدف تجمع پیدا می کند (نوع پرتو دارو را بر این اساس انتخاب می کنیم که، عملکرد کدام عضو، مدنظر ماست.) پرتودارو، شامل رادیونوکلوئید (تابش کننده پوزیترون) است که بوسیله یک حامل وارد بدن می شود. بعد از تجمع رادیو ایزوتوپ در ناحیه هدف، رادیو ایزوتوپ تجزیه شده و ذرات پوزیترون تابش می کند. پوزیترون ها با الکترون ترکیب شده، پدیده نابودی، رخ می دهد. در این رخداد، دو فوتون گاما با زاویه 180 درجه، تابش می شوند. هر فوتون 511 کیلوالکترون ولت انرژی دارد. در صورتی که در دو آشکارساز مقابل هم، دو فوتون بصورت همزمان یا اختلاف زمانی در حد چند نانوثانیه، ثبت شوند، به اصطلاح رایج، یک "رخداد صحیح" بوجود آمده است. این دو ثبت که در مقابل هم واقع شده اند، تشکیل یک خط می دهند (line of response). مجموعه این رخدادها، در آشکار ساز، توزیع پرتودارو را نشان می دهند. در نتیجه ناحیه دقیق تجمع و مصرف پرتو دارو، اطلاعات فیزیولوژیکی از عضو مورد نظر را میدهد. برای نمونه اگر هدف مطالعه مغز باشد، از پرتوداروی حاوی گلوکز (که در فعالیتهای مغزی مصرف می شود )استفاده می کنند و توسط تصویر گرفته شده، ناحیه های فعال در مغز، در طی فعالیتی خاص مثل گوش دادن به موسیقی مورد مطالعه، مشخص می شوند.
J.S
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: